Apostazja od zaplecza

     Obserwując zachowanie posła Janusza Palikota można mieć uczucia mieszane. Jedni go krytykują nazywając oszołomem, cudakiem, kabareciarzem i jeszcze inaczej, inni popierają.


Jednak, gdyby się zastanowić, to poruszył on bardzo poważny problem. 


Bo co ma do powiedzenia maly człowieczek zaraz po urodzeniu? Nic.


     Kościół za zgodą rodziców, którzy przez wiele lat w swoich środowiskach byli odpowiednio wychowani, dokonuje aktu chrztu, zawłaszcza jego duszę i odnotowuje w swoich statystykach, od tego czasu mały człowiek już jest członkiem Kościoła, choć w tej sprawie nie mógł zająć stanowiska z racji wieku i doświadczenia życiowego.


     Dalej, przedszkole i już wtedy lekcje religii, wpajanie przez katechetów, że ma się bać Boga i go kochać. Uczy się już wtedy, że Bóg jest ważniejszy niż jego właśni rodzice. Dalej, w wieku około dziewięciu lat kolejne utwierdzanie dziecka, że jest członkiem Kościoła, przystąpienie do komunii świętej. 


     W miarę dorastania młodego człowieka bywa różnie, pierwsze bunty, sprzeciw nauczaniu religii. 
     I teraz zależy od rodziców i księży, którzy najczęściej wygrywają. 


     Dopiero gdy młody człowiek dorasta zaczyna zastanawiać się nad dalszym swoim życiem duchowym, znów dużo zależy od wpływu najbliższych, środowiska, gdyż społeczeństwo ma spory wpływ na to, co wypada i jak postępuje większość.


     Nadchodzi w końcu czas na podjęcie przez już dorosłego człowieka decyzji o tym, czy chce wierzyć w Boga i czy chce być członkiem Kościoła katolickiego.
I tu poważny problem, czy zwyczajnie zaprzestać być praktykującym, czy poddać się trudnej i poniżającej procedurze apostazji. 


     Większość dla świętego spokoju zwyczajnie przestaje chodzić do kościoła, unikać uroczystości kościelnych, dla świętego spokoju i zadowolenia bliskich raz w roku w czasie świąt Bożego Narodzenia razem z rodziną Ida do kościoła, tak, do kościoła a nie na mszę.


Ale dlaczego tak się dzieje?


     Dlatego, że taki człowiek przestając być praktykującym dalej jest statystycznym członkiem Kościoła, jest ochrzczony, czyli w statystykach jest wierzącym, natomiast jaka jest prawda wielu wie bardzo dobrze.


     I tu właśnie rozumiem Janusza Palikowa, który dla swej może i popularności postanowił tym wyżej opisanym ludziom pomóc. Dał przykład co i jak zrobić aby wykreślić się z członkowstwa w Kk.


     A swoją drogą, Kościół zawładnął tym młodym człowiekiem poprzez chrzest, na który młody człowieczek nie miał wpływu, lecz gdy jako dorosły chce zrezygnować, to musi przejść przez trudne i upokarzające procedury.


Łatwo zostać członkiem Kk, lecz wypisanie się wymaga wielu trudnych działań.


A jak Waszym Czytelnicy zdaniem być powinno?


Zapraszam do dyskusji!!!